In het kader van de verbeteraanpak Passend Onderwijs heeft de rijksoverheid een aantal documenten gepubliceerd met uitleg over passend onderwijs voor professionals, leerlingen en ouders. Denk hierbij aan informatie voor leraren over wat nodig is om passend onderwijs te bieden.

Onlangs presenteerde Jouke Douwe de Vries de resultaten van zijn onderzoek naar netwerken voor onderwijs en zorg in de provincie Fryslân. Bij alle netwerken uit zijn onderzoek wordt door de gemeente samengewerkt met één of meerdere scholen en soms ook de kinderopvang. De Vries vraagt zich af of dat wel voldoende is. ‘Volgens mij zijn er meer samenwerkingspartners nodig om de jeugdzorg beter, laagdrempeliger en goedkoper op school te organiseren.’ Wat is zijn betoog?

Iedere jongere heeft recht op leren en onderwijs om zijn eigen potentieel te ontdekken en zich optimaal te ontwikkelen. Ondanks alle inspanningen zijn er nog te veel jongeren die vastlopen in het onderwijs en daardoor niet meer naar school gaan. Inmiddels zijn er in Nederland zo’n 120 initiatieven die aan deze jongeren een plek bieden wanneer het reguliere of passend onderwijs hier niet in slaagt. Een aantal van hen hebben zich verenigd in het Initiatieven Collectief, samen met Movisie en Gedragswerk. Wat kunnen we leren van het Initiatieven Collectief om onderwijs en jeugdhulp te verbeteren?

In de dialogen tot nu toe keken we al naar de ontwikkelkansen voor kinderen door de ogen verschillende groepen uit het ecosysteem, zoals ouders, professionals en bestuurders. In deze negende editie staan de ontwikkelkansen voor kinderen zélf centraal. Met ouders en initiatiefnemers van zogeheten onderwijszorgarrangementen gingen we in gesprek over het creëren van zo’n ontwikkelingsplek voor hun kinderen, waar zorg en onderwijs worden gecombineerd. Welke weg hebben ze afgelegd? Wat hebben deze initiatieven voor hen én de kinderen betekend? Wat hebben ouders en initiatiefnemers geleerd? En welke lessen kunnen de ministeries en andere spelers in het ecosysteem hieruit trekken?

Ondanks alle inspanningen zijn er nog te veel jongeren die vastlopen in het onderwijs en daardoor niet meer naar school gaan. Inmiddels zijn er in Nederland zo’n 120 initiatieven die andere routes tot leren en ontwikkelen bieden aan deze jongeren. Een aantal van hen hebben zich verenigd in het Initiatieven Collectief samen met Movisie en Gedragswerk. Wat we kunnen leren van het Initiatieven Collectief om onderwijs en jeugdhulp te verbeteren? Daarover gaan we in gesprek op Dialoogavond #10 op 23 juni.

De afgelopen jaren zijn op een twintigtal scholen in Fryslân initiatieven gestart om onderwijs en jeugdzorg meer met elkaar te verbinden. Deze netwerken voor onderwijs en zorg, waarbij scholen en gemeenten intensief samenwerken, komen echter moeizaam van de grond. Jouke Douwe de Vries onderzocht hoe de start van deze netwerken bevorderd kan worden. Door meer actieve betrokkenheid van de wethouders, zo bepleiten de schooldirecteuren in het onderzoek.

De Meierij behoort al drie jaar tot het inspiratienetwerk van Met Andere Ogen en dit heeft bijgedragen aan de weg naar meer inclusie. De afgelopen jaren hebben we het speciaal basisonderwijs afgebouwd. Het was een extra uitdaging om nieuwe scherpe ambities te formuleren voor de komende vier jaar. Met onze nieuwe Ondersteuningsplan 'Samen sterk voor meer Inclusie' zijn we daarin geslaagd.

In de negende editie van de Met Andere Ogen Dialoog staan de ontwikkelkansen voor kinderen zélf centraal. Ouders en initiatiefnemers gaan in gesprek over hun weg naar het realiseren van een ontwikkelingsplek voor hun kinderen.

Op de inspirerend werksessie Jeugdondersteuners van 8 maart was veel ruimte voor uitwisseling. Op het programma stonden presentaties van Hanny Voskuylen, projectleider verbinding Onderwijs-Jeugd-Kinderopvang bij de gemeente Leeuwarden, en Sinzer.

Veel gemeenten worstelen met een stijgende vraag naar jeugdhulp. In Leeuwarden zien we die stijging ook. Een van de verklaringen hiervoor is de trend om gedrag van kinderen sneller te problematiseren. De bandbreedte van wat als ‘normaal’ gedrag wordt gezien, wordt steeds smaller. De vraag naar tweedelijns zorg en naar speciale hulp voor specifieke doelgroepen wordt steeds groter.