Het Gele Park

Het Gele Park is een prachtig voorbeeld van samenwerking en doorzettingsvermogen om te komen tot een bijzonder integraal kindcentrum van 0-12 jaar. Basisschool BijEen, Ludgerus SBO-School, de Hamalandschool voor SO (cluster 3), SOTOG SO (cluster 4) de Achthoek voor kinderopvang en BSO en Zozijn, jeugdzorg zijn de vijf organisaties die gaan samen werken in één gebouw.

Waarom wil je Het Gele Park realiseren? Wat drijft je?

‘Al vanaf de basisschool heb ik affiniteit met kinderen die wat minder goed meekomen. Daarom heb ik ook gekozen voor het speciaal basisonderwijs. Juist voor deze kinderen is er een aparte setting. Maar in de loop van de jaren veranderde mijn opvatting. Ik zag dat kinderen met het syndroom van Down wel naar het regulier basisonderwijs konden, maar niet terecht konden bij mij op het SBO. En ik hoorde dat er op het schoolplein negatief gesproken werd over kinderen en ouders op het SBO en SO.’

‘Ook realiseerde ik me steeds meer dat mensen, kinderen, elkaar moeten tegenkomen. Het kind dat niet zo goed kan leren kan later wel een goede voetballer blijken te zijn of iemand die het bedrijf goed kan schoonmaken. Dus: laten we de kinderen samen opgroeien in hun eigen omgeving “onderscheiden is wat anders dan scheiden”. Verdun de problematiek in plaats van de problematiek te verdichten. Als je allemaal kinderen met gedragsproblemen bij elkaar zet is dat vaak voor een kind niet ideaal. En door die aanpak, die groepssamenstelling is de toekomst voor een kind ook vaak minder kansrijk. Eigenlijk is de gedachte van Het Gele Park als er een kind binnenkomt dat we ons de vraag stellen: wat heb jij nodig? En dan gaan we dat proberen te regelen met de diverse disciplines die we in huis hebben. Soms op een wat meer afgescheiden plek, soms in een van de open leerruimtes met goede begeleiding. Op basis van die verscheidenheid, die verschillende behoeften van de kinderen is het nieuwe gebouw ontworpen.’

Waarom wilde je ook de kinderopvang / buitenschoolse opvang in het gebouw?

‘Kinderen ontwikkelen zich allemaal op hun eigen manier. Vaak ook sprongsgewijs. Soms zijn ze hyperintelligent en soms kost leren moeite. Er is al zoveel gebeurd in de periode 0-4 jaar. Die kennis willen we graag gebruiken en verbeteren. Dan is het belangrijk om de verschillende expertises bij elkaar te brengen. We zoeken naar mensen die een combinatiefunctie ambiëren. Die zowel in de opvang als het onderwijs kunnen werken. Samen leren, samen ontwikkelen. Dat samen werken en samen leren doe je het beste op de werkvloer. We zien bijvoorbeeld op onze SBO school die al samenwerkt met de kinderopvangorganisatie De Achthoek dat thema’s samen worden ontwikkeld, groepen samen worden ingedeeld. We verheugen ons op de dagelijkse praktijk. Niet iedereen heeft genoeg voorstellingsvermogen om precies te kunnen bedenken wat je kunt gaat doen. Maar in de praktijk gaat die ontwikkeling op een natuurlijke manier. Ook MBO/HBO opgeleide ondersteuners kunnen zowel in opvang, BSO en onderwijs goed werk doen.’

En jeugdzorg?

‘Met jeugdhulp (Zozijn) hebben we al een geschiedenis van samenwerken via het ZIO (Zorg in Onderwijs). Veel jonge kinderen maakten gebruik van die voorziening. Observatie, onderzoek van 2.5 tot 5-jarigen. Zozijn heeft sinds 3 jaar een hernieuwe visie. Zij willen af van alle specialistische centra in de verschillende dorpen en willen ertussen komen te zitten.

Ze doen dat nu op verschillende locaties. Ook in het basisonderwijs krijgen kinderen hulp. Deze hulp wordt betaald door de gemeente en het samenwerkingsverband passend onderwijs samen. Eén derde van de ondersteuningsmiddelen van het samenwerkingsverband dat naar de besturen gaat wordt aan dit doel besteed. Het gaat om collectieve inzet. Een voorbeeld van een van de adviezen uit het programma Met Andere Ogen: budgetten moeten poreuze randen hebben. Samen kennis en begeleiding financieren voor op de werkvloer.’

Wat maakte het moeilijk?

‘Het SO vond het aanvankelijk moeilijk om met het regulier onderwijs samen te werken. Met het SBO was het prima, maar met het regulier? Het basisonderwijs vond het moeilijk om met het SO samen te werken. Maar die periode duurde maar heel kort. Dat had alles te maken met de reis naar Canada van enkele bestuurders. Na Canada (o.a. het werk van Michael Fullan) wilde men absoluut meer inclusief gaan werken.’

‘De directeuren van de 5 instellingen waren snel voorstander. Voor het personeel was wat meer overredingskracht nodig. Mensen mochten er ook voor kiezen om elders te gaan werken. Een enkeling heeft dat ook gedaan. Ouders zijn in een later stadium betrokken. Dat zouden we nu anders doen.  En op wat vragen na in de medezeggenschapsraad is ook dat goed verlopen. Dat is me achteraf meegevallen.’

Wat heeft geholpen?

‘De gemeente Oost-Gelre verdient echt een compliment. Ze zijn fantastisch! Zij hebben ruim geïnvesteerd in het gebouw (10 miljoen). De gemeente begreep dat de uitgaven voor leerlingenvervoer zouden dalen. Ook wilde de gemeente voor Lichtenvoorde in dit krimpgebied wel voorzieningen behouden. Daarbij kwam dat twee oude onderwijsgebouwen al meer dan tien jaar waren afgeschreven.’

‘De cultuur van we zijn er voor elkaar is ook een belangrijke factor in de Achterhoek. Dat wordt hier in de diepste vezels gevoeld: het naoberschap. Dat gevoel zit ook in het ambtenarenapparaat. Die hebben echt alle medewerking verleend.’

 

Reflectie van René Peeters:

Kartrekker

Dat iemand als kartrekker rondliep, zijn hele hebben en houwen in de realisatie van de visie heeft neergelegd, heeft zonder meer geholpen. Will heeft bij de politiek ingesproken, wist dat dit goed was en heeft doorgezet. Visie, leiderschap, doorzettingsvermogen, hard werken.  Zonder de bestuurders die met elkaar een bijzondere synergie hadden, was het nooit wat geworden. Ook zij hebben doorgepakt en bijgedragen. Want ook de bestuurders hebben de portemonnee moeten trekken. Sinds 1 april 2017 werd Will voor 2 dagen per week betaald om deze klus te klaren. Tijd en geld zijn dus ook belangrijke factoren om deze ontwikkeling mogelijk te maken. Je moet het samen doen, je moet lef hebben en niet op elkaar zitten wachten tot iemand wat gaat doen. Nee, begin gewoon. Het is ook een houding.

 

Tekst: René Peeters